ییلاق سوباتان تالش | بهشت گیلان + آدرس ، عکس و… 

سوباتان | بهشت گیلان

در این مقاله از معرفی جاهای دیدنی شمال و استان گیلان تصمیم گرفتیم تا شما را با ییلاق سوباتان که معروف به بهشت گیلان است آشنا کنیم. پس اگر به دنبال منطقه ای زیبا و رویایی میگردید بازدید از این منطقه را فراموش کنید در ادامه با ما همراه باشید تا بیشتر با این ییلاق زیبا آشنا شوید.

سوباتان در اصل نام ییلاقی در غرب لیسار در نزدیکی شهر تالش واقع در استان گیلان می باشد. ییلاق سوباتان از شمال به رودخانه زیبا و البته خروشان لیسار و از شرق به جنگل های دیدنی و انبوه تالش و از طرف جنوب به ییلاق های آسبومار جوکندان و از غرب به دریاچه زیبای نئور و ییلاق های اردبیل متصل می شود. این منطقه بکر و توریستی در ارتفاعات 1800 تا 1900 متری قرار دارد. سوباتان به علت قرار گرفتن در مسیر وزش باد هایی که از سمت شمال می آیند در تمامی فصل ها حتی فصل های گرم سال که در شهر های بزگ دمای هوا به شدت طاقت فرساست، دمای نسبتا خنکی دارد.

دشت گل های شقایق، آبشار ورزان، بلندی ها و دره های متعدد، چشمه های فراوان آب شیرین نزدیکی دریاچه نئور و در آخر منظره چشم نواز مه باعث جذب گردشگران به این منطقه زیبا شده است.سوباتان در حقیقت به یک مکان خاص گفته می شود و هرجایی در این منطقه نام خاص خود را دارد. بیده پشت، هونی یش، گزنه هونی، دره گنجه خونه، ورزان و… همه ی این ها مکان هایی هستند که برای اهالی آن محل تداعی گر منطقه خاصی می باشد.

 خانه‌های چوبی هنوز نفس می‌کشند

به غیر از طبیعت بی‌ نظیر و کوه‌ های سر به فلک کشیده و بوی سبزی و آبادی، اولین منظره‌ای که نظرها را به خود جلب می‌کند، خانه‌های چوبی است.  خانه‌های چوبی سوباتان قسمت مهمی‌از بخش سنتی و قدیمی‌سوباتان است. این خانه‌های چوبی با سقف‌های شیروانی از تکه‌های چوب قهوه‌ای در تابستان هم گرما را در خود نگه می‌دارد و درون آن بسیار گرم است. این خانه‌ها بیشتر از چوب‌های جنگلی لیسار ساخته شده است و تنه اصلی آن از چوب بلوط است. خانه‌های قدیمی‌ تر که هنوز سرپا هستند از خانه‌ای چوبی جدید قوی‌ تر و مقاوم‌ تر به جا مانده‌اند.

قدیمی‌ ها خانه‌ هایشان را با چوب‌ های بلوط می‌ ساختند و روی آن را با چوب‌ های نازک‌ تری به نام «پلک» می‌پوشاندند و بعد داخل دیوارها را با کاهگل پر می‌کردند تا مثل یک عایق جلوی نفوذ سرما و گرما را بگیرد. خانه‌های قدیمی حتی پنجره‌ هایشان هم چوبی است و با دو پاره تخته چوبی ساخته شده‌اند. در کنار این خانه‌ های چوبی اتاقک‌ های چوبی کوچک‌ تری به نام «کوم» وجود دارد. کوم‌ها برای نگهداری از گاو و گوسفندها ساخته‌ شده‌اند.

چطور بروید؟

برای رسیدن به سوباتان قدیمی‌ ترین مسیر، جاده جنگلی لیسار به سوباتان است. البته قبل از رسیدن به لیسار از هر شهری که هستید باید به رشت برسید. این جاده بیشتر از طرف گردشگران حرفه‌ای استقبال می‌شود.

اما اگر حرفه‌ای نیستید و کودک زیر  هفت سال همراه‌ تان است، این جاده را انتخاب نکنید. از رشت به هشت پر بروید و از هشت پر به سمت جاده اق‌ اولر. البته در هشت پر باید خودروهای شخصی‌ تان را جایی پارک کنید و با نیسان‌ های محلی به  سمت سوباتان رفته و در بازار محلی آن پیاده شوید.

اگر می‌خواهید از اردبیل به سوباتان برسید اول باید به اردبیل بروید و بعد از آنجا به خلخال و سپس جاده نئور. اگر اهل پیاده‌ روی هستید می‌توانید با  پیاده‌روی 10 ساعته و استراحت‌ های کوتاه بین راه به سوباتان برسید. برای سفر با اتوبوس باید از تهران به آستارا و از آنجا به هشت پر بروید و بقیه ماجرا.

غذاهای محلی سوباتان

در این منطقه ییلاقی همانند سایر نقاط عشایر نشین غذاهای محلی خاصی تهیه می‌شود که از جمله آن‌ ها پندیره ویسوج – سوجا دیله – قورما – قورتماج – سیرجینه – کله پلو – پته – قوزلی بریان و … را نام برد.

‌سوجا دیلَه

غذایی که با گوشت پر چرب گوسفند پخته می‌شود. گوشت گوسفند را ریز ریز و در مخلوطی از روغن و کره سرخ می‌کنند. بعد کمی‌ ماست روی آن می‌ریزند و روی حرارت ملایم می‌ گذارند تا جا بیفتد.

‌کباب بره

مهم‌ترین غذای مردم سوباتان کباب بره است. رو به‌ روی در ورودی همه رستوران‌ها یک گوسفند آویزان است. جلوی چشم مشتری از هر بخشی از گوسفند که دلشان بخواهد گوشت می‌برند و همان جا به سیخ می‌کشند و کباب می‌کنند.

 پِندیرَه ویسوج یا پنیر سرخ کرده

این غذا با پنیر تازه درست می‌شود. در فصل بهار  پنیر تازه را در آب پنیر می‌جوشانند تا کمی‌ سفت شود و هنگام برش دادن خرد نشود. بعد از اینکه کمی‌ سفت شد آن را به ضخامت یک سانتی متر برش می‌دهند و در روغن محلی سرخ می‌کنند و روی برنج می‌ریزند .

گوزِلی بریان یا بره بریان

غذای مخصوص مهمانی‌ ها و جشن‌ های رسمی‌ مردم سوباتان این غذاست. برای طبخ گوزلی بریان، یک عدد بره کوچک را بطور کامل تمیز می‌کنند و در مقدار کمی‌آب می‌پزند. سپس شکم آن را از مغز گردو و سبزیجات محلی و ادویه پر می‌کنند.

قورتماج

این غذا از شیر تازه گوسفند  درست می‌شود و بیشتر چوپانان آن را پخت می‌کنند و به تازگی پایش به رستوران‌های محلی هم رسیده است.  برای پخت این غذا، ابتدا آتشی درست می‌کنند و سپس چند قطعه سنگ تمیز از چشمه بر می‌دارند  و در آتش می‌گذارند تا کاملا سرخ شود . شیر گوسفند را در کاسه مسی می‌ریزند و سپس سنگ‌های سرخ شده در آتش را داخل کاسه شیر می‌اندازند. شیر کاملا می‌جوشد و حالت ژله ای پیدا می‌کند. این غذا را با نان محلی می‌خورند.

سیرجینَه

صبحانه مخصوص سوباتانی‌هاست. برای پخت این صبحانه دلچسب  آرد برنج را در مقداری شیر می‌ریزند و هم می‌زنند و سپس چند عدد تخم مرغ داخل آن می‌ریزند و با کمی‌ شکر و زردچوبه دوباره هم می‌زنند و آن را در ماهیتابه‌ای که روغنش داغ شده، سرخ می‌کنند .

 جِزلِق

دنبه گوسفند را خرد می‌کنند . پس از داغ کردن و جوشاندن دنبه ، روغن آن کاملا جدا می‌شود و تکه های کوچک دنبه ته ظرف می‌ماند که ترد و بسیار خوشمزه است که به آن جزلق می‌گویند . جزلق را با نان و برنج می‌خورند.

دریاچه نئور

دریاچه نئوردر غرب ییلاق سوباتان و در ارتفاعات قرار گرفته است. نئور مرتفع ترین دریاچه یخچالی بازمانده از دوران باستان است. نئور در زبان اوستایی به معنای دریاچه است و همین موضوع ثابت می کند قدمت این دریاچه به قبل از اسلام برمی گردد. اگر اهل ماهیگیری هستید در این دریاچه که 2500 متر بالاتر از سطح دریاست ، می توانید قزل آلاهای منحصر به فردی پیدا کنید که به قزل آلای رنگین کمانی معروف است. این دریاچه حدود 420 هکتار است و عمق متوسط آن به سه الی هشت متر می رسد. آب دریاچه در پنج ماه از سال به قطر 80 سانتی متر یخ می زند . دریاچه نئور بزرگ ترین دریاچه آب شیرین دائمی منطقه است. برای رسیدن به دریاچه نئو از سوباتان حدود 20 کیلومتر باید پیاده روی کنید. اگر این مسیر برایتان سخت است باید از نیسان های محلی کمک بگیرید.

آبشار وِرَزان

این آبشار در روستای ورزان در شمال غربی سوباتان واقع شده و فاصله آن تا روستا حدود چهار کیلومتر است. آب رودخانه ورزان از شاخه های اصلی رودخانه لیسار است که از چشمه های ییلاق ها سرچشمه گرفته و در مسیرش هنگام ریزش از صخره های عظیم ورزان، آبشاری حدود 30 متر ایجاد می کند. مسیر پیاده روی تا آبشار ورزان اصلا سخت نیست و با پیاده روی ساده و مشاهده دشت های اطراف می توانید زیبایی آبشار را از نزدیک ببینید. آبشار وِرَزان در روستای ورزان در شمال غربی سوباتان واقع شده است.

پارک جنگلی آلچالق

تا به حال بوته‌ های آلوچه را از نزدیک دیده‌اید؟ اینجا سرزمین آلوچه‌ های بوته‌ ای است که آلچالق نامیده می‌شود. قسمت غرب جنگل‌های لیسار روی تپه‌های کم ارتفاع و پوشیده از چمن بوته‌های آلوچه  است. به دلیل سرمای بیش از حد هوا و بادهای تند درختان آلوچه رشد قدی نمی‌کنند و به صورت بوته و درختچه‌های کوتاه شکل می‌گیرند. مردم محلی این روستا و بعضی از گردشگران از آلوچه‌ها برای غذا و البته رب و لواشک استفاده می‌کنند.

فصل رسیدن این آلوچه‌ ها همیشه چند نفری را می‌ بینید که با ظرف‌هایی که دردست دارند مشغول چیدن آلوچه هستند. در این منطقه همچنین می‌توانید در ماه‌ های آخر تابستان قارچ‌های سفید ویژه‌ای پیدا کنید. اواخر تابستان آب و هوای سوباتان سرد می‌شود و نم‌نم باران و مه و شبنم زمین را مرطوب می‌کند تا با اولین تابش خورشید قارچ‌های سفید از زمین بیرون بیایند.

همزمان با طلوع آفتاب سرو کله این قارچ ها هم از دل خاک پیدا می‌شود. قارچ‌ها بیشتر در محل قدیمی‌آغل‌های دامداران رشد می‌کنند. البته برای چیدن این قارچ‌ها باید از افراد محلی کمک بگیرید که خدای نکرده قارچ سمی‌را به جای قارچ سالم از زمین نچینید. حواس‌تان به رنگ‌های غیر طبیعی قارچ‌ ها باشد هر رنگ غیرطبیعی باید از طرف افراد محلی و با تجربه تایید شود.

نقاط دیدنی سوباتان

1. چشمه باتمان بلاق: میان سوباتان و آسبومار واقع است.
2. منطقه باستانی غار گنج‌خانه
3. سرچشمه اصلی قنات سلسال که سر از قلعه سلسال لیسار در می‌آورده‌است.
4. زمین اسب دوانی که منطقه‌ایی نسبتاً هموار و مشرف به سوباتان و در نزدیکی بیده پشت قرار گرفته‌ است.
5. آبشار ورزان واقع در ۴ کیلومتری غرب سوباتان
6. مناطق هاچا داش – ساری داش – مجمع داش و ..
7. پارک طبیعی و جنگلی آلچالق
8. دریاچه نئور
9. آبشار ماهار واقع در روستای ماهار
10. بازارچه سنتی سوباتان
11. موزه مردم شناسی عشایری سوباتان
12. منطقهٔ کاندی کِت در ساری بلاغ
13. گودال‌های سنگی واقع در غرب کاندی کِت

چمنزار بیدَه پِشت

این جا بام سوباتان است. تصور کنید چمنزاری وسیع در ارتفاع؛ جایی که به راحتی می‌توانید کل منطقه را زیر نظر بگیرید. این دشت آنقدر وسعت دارد که هواپیماهای کوچک می‌توانند در آن فرود بیایند و محل مناسبی برای برگزاری جشن‌های بومی‌ و ورزش‌های محلی است. این چمنزار وسیع و بی‌نظیر حوضچه کوچک آبی هم دارد که با جمع شدن آب‌های سطحی درست شده است. چمنزار بیده پشت همیشه چراگاه گوسفندان و محل دویدن اسب‌های وحشی است.

دسترسی به ییلاق سوباتان

برای رسیدن به منطقه سوباتان چند راه وجود دارد که عبارت اند از:

اولین مسیر، راه جنگلی لیسار- سوباتان می‌باشد که جاده قدیمی رسیدن به سوباتان است و امروزه تنها گردشگران حرفه ای از این راه عبور می کنند. طولانی بودن و دشوار بودن و نبود هیچ امکاناتی از جمله دلایل عبور نکردن گردشگران معمولی از این مسیر می باشد. کل مسیر از ییلاق سوباتان تا جاده آسفالت 23 کیلومتر میباشد که تغییر ارتفاعی نزدیک به 1800 متر دارد.

رسیدن به سوباتان با وسیله شخصی:

• تهران، رشت، هشتپر و در نهایت جاده آق اولر  به سمت سوباتان، که البته از هشتپر  به  بعد با ماشین های معمولی قابل پیمایش نیست و نیازمند هماهنگی با نیسان های محلی است.
• تهران، اردبیل، خلخال و سپس جاده نئور به سمت سوباتان که البته از نئور به سوباتان نیازمند پیاده روی 8 تا 10 ساعته و یا استفاده از ماشین های محلی است.

رسیدن به سوباتان با اتوبوس:

 اتوبوس تهران –  آستارا، پیاده شدن در هشتپر و استفاده از ماشین های محلی.

 رسیدن به سوباتان با هواپیما:

تهران، رشت یا تهران، اردبیل و بقیه مسیر مانند مسیر اتوبوس.