امامزاده حسین (ع) قزوین کجاست ؟ 

بقعه متبرک شاهزاده حسین (ع) قزوین فرزند بلافصل امام رضا (ع) متوفای ۲۰۱ هجری قمری از قرن سوم هجری به بعد همواره زیارتگاه مردم قزوین بوده است، تا جایی که سبب شده تا آرامگاه بسیاری از دانشمندان، سخنوران و بزرگان قزوین در این محل قرار گیرد.

امامزاده حسین ابن علی ابن موسی الرضا فرزند دو ساله امام رضا می باشند که در سال 201 ﮬ . ق در اثر بیماری در شهر قزوین دار فانی را وداع می گویند و در گورستان جنوبی شهر قزوین به خاک سپرده شدند. به جز ضریح نفیس چوبی آن که تاریخ 806 قمری را نشان می دهد و از صنایع گره چینی مجوف می باشد باقی آثار از بناهای دوره صفوی و قاجار است. این مکان دارای طاق نما و شش مناره‌ است که هر یک با کاشیکاریهای بسیارزیبا تزیین شده‌است.

این بنا که اصالتا مربوط به دوره ایلخانی است در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۱۸ با شمارهٔ ثبت ۳۳۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بقعه شاهزاده حسین با دو ورودی از سمت شمال و جنوب در میان صحن بزرگی قرار گرفته‌است. در اطراف صحن ایوان‌هایی وجود دارد که با کاشیکاری در طرحهای مختلف تزیین شده‌است. ورودی بقعهٔ شاهزاده حسین دارای مقرنس کاری و تزیینات مختلف است، که در دورهٔ قاجاریه با افزودن تالاری به آن شکل تازه‌ای یافته‌است. در بخش غربی و شرقی بقعه، دو رواق ساخته شده که به نامهای بالا سر و پایان پا معروف و دارای گچبری و کاشیکاری است. فضای داخل بقعه شاهزاده حسین، باکاشی خشتی هفت رنگ، بدنهٔ آن با آیینه کاری و زیر گنبد باکتیبه‌هایی به خط ثلث در زمینهٔ لاجوردی تزیین شده‌است. قدیمی ترین و زیباترین اثر مجموعه شاهزاده حسین، در چوبی منبت کاری شدهٔ آن است که در سال ۹۶۷ هجری به مجموعه اضافه شده‌است. طبق کتیبه‌ای از کاشی معرق، این مجموعه در سال ۱۰۴۰ هجری به دستور زینب بیگم، دختر شاه طهماسب صفوی، بازسازی و صندوق چوبی نفیسی بر مزار آن نصب شده‌است.

در سالهای اخیر نیز مجموعهٔ شاهزاده حسین تعمیر اساسی شده و بناهایی را که به آن افزوده‌اند که از جملهٔ آنها بنای یادبودی است که به یاد محمد علی رجایی رئیس جمهور سابق ایران، ساخته‌اند. در اتاق‌های اطراف امامزاده نیز کشته‌شدگان قزوینی جنگ ایران و عراق به خاک سپرده شده‌اند.