عجیب‌ترین پل‌های ریشه‌ای طبیعی دنیا در هند 

پل های ریشه ای 

در این مقاله از وب سایت مجله گردشگری تاپ تراول شما را با پل های ریشه ای عجیب در کشور هندوستان آشنا خواهیم کرد پس با ما همراه باشید تابا این پل های عجیب بیشتر آشنا شوید .

هند کشوری پرباران و مرطوب و دارای خاک بسیار حاصلخیز است. این موضوع باعث شده‌ است که این کشور بتواند جمعیّت بسیاری را در خود جای دهد. یکی از ایالت های معروف هند مگالایا که یکی از ایالت‌های شمال شرق کشور هند است که مردم پل‌ ها را نمی ‌سازند،بلکه می ‌رویانند و ریشه‌ ها و شاخه ‌های درختانی را که در دو سوی رودخانه قرار دارند، با دست در راستای افقی قرار می ‌دهند و به تدریح شبکه ‌ای زنده از ریشه ‌ها و شاخه‌ ها ایجاد می ‌کنند. طول بعضی از این پل ‌های زنده به حدود سی متر هم می‌ رسد و می ‌تواند وزن پنجاه نفر و حتی بیشتر را هم تحمل کند.

از آنجا که این پل ‌ها زنده هستند، مقاومت و دوام آنها نسبت به پل‌ های چوبی، بسیار بیشتر است. از آنجا که میزان بارش سالانه در این منطقه از هند، ۱۵ متر است، این پل‌ های زنده به تدریج رشد می‌ کنند و بر مقاومت آنها افزوده می ‌شود.پل‌های زیبای ساخته شده توسط مهندسین نه تنها بسیار کاربردی‌اند بلکه نمونه‌هایی خیره‌کننده از هنر و معماری هستند؛ زمانی که طبیعت خودش معمار شود، نتیجه چیزی جز به وجود آمدن مناظر مهیج نخواهد بود. ایالت شمال شرقی هند، مگالایا با گنجینه‌های زیبایی از معماری طبیعی بسیار پرطرفدار بوده و ذهن شما را متاثر می‌کند.

در ۱۸۰ سال گذشته، ساکنان دو ناحیه مگالایا – منطقه شرقی خاسی تیلز و ناحیه غربی جینتیا هیلز – با استفاده از پل زندگی خود را می‌گذرانند و برای عبور از رودخانه‌های متقاطع و فصلی و رودخانه‌های دائمی و از جنگل‌های گرمسیری متراکم استفاده می‌کردند. این پل‌ها با گذشت زمان سالم مانده و ظرفیت نگهداری ۵۰ نفر را به طور همزمان دارند. امروزه این شگفتی‌های طبیعی یکی از جاذبه‌های محبوب ایالت شمال شرقی هند به شمار می‌روند.

تاریخچه ریشه‌های طبیعی پل‌ها

با توجه به نام منطقه که «محل ابرها» نامیده می‌شود، هیچ جای تعجب نیست که مگالیا هرساله باران فراوانی داشته باشد. در حالی که بارش باران برای اکثریت مناطق کشور سود بخش است، اما چالش‌هایی برای قبیله‌های بومی که در مناطق خاسی و جینتیا مگالایا زندگی می‌کنند به وجود می‌آورد.

باران‌های موسمی بی‌وقفه (ماه‌های ژوئن – اوت) منجر به تغیان رودخانه‌های فصلی و دائمی می‌شود و این موضوع باعث می‌شود تا مردم محلی نتوانند از رودخانه‌ها عبور کنند. بنابراین قبیله بومی خاسی، پل‌هایی ساختند که بتواند باران‌های سنگین را تحمل کنند و ابتدای پل‌ها را از چوب درخت بامبو در سرتاسر رودخانه‌ها ساختند، اما این سازه‌ها در طوفان‌های سنگین فرو ریخته و شکسته می‌شدند.

برای مقابله با طوفان‌های موسمی وحشتناک، قبیله خاسی راه‌حلی منحصر به فرد در پیش گرفت: برای ساختن پل‌ها از ریشه‌های طبیعی رشد کرده درختان رزین (بومی رودخانه‌ها و جریان‌های شمال شرقی هند) و پیوند آنها به تنه درختان آجیل بتل استفاده کرد.

ریشه‌های درختان رزین با تنه‌ی گیاهان آجیل بتل در می‌آمیزند تا آنها را در مسیر درست (به عنوان مثال در سرتاسر رودخانه) رشد دهند. هنگامی که ریشه‌ها به طرف دیگر رودخانه می‌رسند، به خاک نفوذ کرده و توسط سنگ‌ها، سنگریزه‌ها و چوب‌ها تثبیت می‌شوند.

پس از ۱۵-۲۰ سال، پل‌های زنده و طبیعی به اندازه کافی برای مقاومت در برابر وزن سنگین و با زمان طولانی محکم می‌شوند، برخی از ریشه‌های درختان هنوز هم در حال رشد بوده و طول عمری حدود ۵۰۰ سال دارند. شاید به همین دلیل است که پرورش ریشه‌های زنده پل‌ها، تا حدود ۳۰ متر (۱۰۰ فوت)، سنتی است که از نسل‌های بومی گرفته شده و همچنان ادامه دارد.

کجا می‌توان پل‌هایی با ریشه‌های طبیعی پیدا کرد

این نمونه‌های شگفت‌انگیز معماری طبیعی را می‌توان در منطقه شرقی خاسی تیلز و ناحیه غربی جینتیا هیلز پیدا کرد، اما بهترین آنها در Cherrapunji (که سهرا هم نامیده می‌شود) و Mawlynnong قرار دارند. بهترین زمان برای بازدید از این مکان‌ها، فصل‌هایی غیر از از فصول موسمی است، نوامبر – مارس.

Cherrapunji

در ناحیه شرقی خاسی تیلز مگالایا قرار دارد، Cherrapunji با آبشارهای زیبا، طبیعتی بی‌نظیر و باشکوه، غارهای کشف شده و پل‌هایی با ریشه‌های طبیعی دارای مناظری حیرت‌انگیز است.

پل دوگانه دوکر یوماشینگ (Decker Umshiang) در روستای نونگریات (Nongriat)

هیچ تکنولوژی به این منطقه نرسیده است، بنابراین علاقه‌مندان به ماجراجویی مشتاق به حضور در این منطقه هستند. پل دوگانه داکر ۱۸۰ سال قدمت داشته و دارای یک برجستگی روی خود است، ۷۳۱/۵ متر (۲۴۰۰ فوت) بالاتر از رودخانه یوماشینگ قرار گرفته و ۲۰ متر (۶۵/۶ فوت) طول دارد. یکی از مسیرهای طاقت فرسا برای رسیدن به این پل ۳ کیلومتر (۱/۸ مایل) طول دارد که از روستای تیرنا آغاز می‌شود و نیازمند استقامت زیاد است، با این حال، تجربه و مناظر زیبایی به ارمغان می‌آورد، به علاوه اینکه آبشار هم به جذابیت آن می‌افزاید.

پل ریشه‌ای موشو (Mawsaw)

در فاصله حدود ۳۰ دقیقه‌ای پل ریشه‌ای دوگانه داکر نانگریت، پل ریشه‌ای موشو قرار دارد که دارای چندین استخر شنا طبیعی در نزدیکی خود است.

پل ریتیمن (Ritymmen) در روستای نانگیمای (Nongthymmai)

پل ریشه‌ای ریتیمن تقریبا بین روستای تیرنا و پل دوگانه داکر نانگریت واقع شده است و با طولی ۳۰ متری (۹۸ فوت) – یکی از طولانی‌ترین پل‌های با ریشه طبیعی شناخته می‌شود.

پل اممونی (Ummunoi) در روستای ننگ‌کرو (Nongkroh)

تقریبا ۴۲۷ متر (۱/۴۰۰ فوت) بالاتر از رودخانه اممونی قرار گرفته و ۱۷7 متر (۵۴ فوت) طول دارد، این پل تک یکی از قدیمی‌ترین پل‌های ریشه‌ای شناخته شده است. این پل مانند پل اومشینگ (Umshiang) مسیر طاقت فرسای ۳ کیلومتری (۱.۸ مایل) از روستای Laitkynsew دارد.

پل ریشه‌ای در Mawlynnong

فقط یک رانندگی ۱۰ دقیقه ای از Mawlynnong، شما را به پاک‌ترین روستای آسیا، روستای ریوای می‌رساند. پیاده‌روی تقریبا ۳۰۰ متری (۹۸۵ فوت) از روستا با گذشتن از منطقه جنگلی شما را به این پل ریشه‌ای می‌رساند که برای ورود باید هزینه آن یعنی ۱۰ (۰/۱۹ لات / ۰/۱۵ دلار) را با هدف توسعه روستا بپردازید.

وقت گذرانی در Cherrapunji و Mawlynnong

برای رفتن به Cherrapunji از فرودگاه گواخاتی، نزدیک به ۱۲۳ کیلومتر (۷۶ مایل) به سمت شیلونگ بروید، و سپس با اتوبوس ۵۴ کیلومتر دیگر (۳۳ مایل) به سمت Cherrapunji حرکت کنید. یا از ایستگاه راه آهن گواخاتی، ۱۴۸ کیلومتر (۹۲ مایل) به سمت Cherrapunji بروید، که پس از آن می‌توانید در عرض ۴ ساعت با اتوبوس یا تاکسی به مقصد برسید.

نزدیک‌ترین ایستگاه راه آهن به Mawlynnong ، گواخاتی است که تقریبا ۱۷۲ کیلومتر (۱۰۶ مایل) و نزدیک‌ترین فرودگاه در شیلونگ قرار دارد که حدود ۷۸ کیلومتر (۴۸ مایل) فاصله دارد – بازدیدکنندگان می‌توانند از اتوبوس یا تاکسی برای طی کردن باقی مسیر استفاده کنند.

بهترین لحظات اقامت را در روستای Nongriat و Mawlynnong سپری کنید.