فرانسه یکی از کشورهای اروپایی است که با معماری پرزرق و برقی که دارد تنوع زیادی برای مسافرین و بازدیدکنندگان از خود فراهم کرده است. جاذبه های گردشگری فرانسه به حدی زیاد است که قطعاً در یک سفر نمی‌توانید از همه آن‌ها بازدید کنید. موزه ژرژ پمپیدو قطعاً نقطه عطفی در تاریخ معماری فرانسه است که باید هر مسافری که از فرانسه دیدن می‌کند به بازدید آن برود چراکه بدون بازدید از این رویداد تاریخی در معماری سفر کاملی به فرانسه نخواهد داشت. در این مقاله قصد داریم موزه ژرژ پمپیدو در پاریس را معرفی و بررسی کنیم. با ما همراه باشید.
تاریخچه تأسیس موزه ژرژ پمپیدو
در سال 1969، ژرژ پمپیدو، در اولین سال دوره ریاست جمهوری خود، مسیری را برای نوسازی فنی کشور تعیین کرد و تصمیم گرفت یک مرکز فرهنگی در فضایی خالی در محله بوبورگ ایجاد کند. بلافاصله مسابقه‌ای برای بهترین پروژه معماری ساختمان اعلام شد که 681 شرکت‌کننده از 50 کشور در آن شرکت کردند.
هیئت‌داوران بین‌المللی پروژه‌ای را انتخاب کردند که توسط سه معمار جوان: رنزو پیانو، جیانفرانکو فرانچینی و ریچارد راجرز طراحی‌شده بود. این پروژه پیشنهاد ساخت یک ساختمان ترنسپرنت به شکل موازی با پله‌های برقی داده بود که در آن بخشی از سازه‌ها و برخی عناصر را به بیرون آورده و درنتیجه فضای نمایشگاه را گسترش می‌داد. در طی مراحل طراحی، مشخص شد که لوله‌ها، کابل‌ها و سیم‌های خارجی بسته به عملکردشان در نمای بیرونی ساختمان از درون لوله‌هایی به رنگ‌های مختلف قرمز، زرد، سبز، آبی و سفید عبور می‌کنند. در نمای بیرونی مجموعه از سه سبک معماری استفاده‌شده است: بروتالیسم، اکسپرسیونیسم ساختاری و معماری پست‌مدرن.
مراسم افتتاحیه رسمی در 31 ژانویه 1977 برگزار شد. بااین‌حال، انتخاب این معماری جسورانه انتقادات منفی زیادی را به همراه داشت، زیرا ساختمان مرکز پمپیدو از سبک معماری این محله دور بود و ابعاد آن برای آن منطقه بسیار بزرگ بود. مرکز پاریس: طول آن 166 متر، عرض – 60 متر و ارتفاع – 42 متر است.
باوجود ارزیابی‌های متفاوت از این مرکز، مرکز ژرژ پمپیدو به یکی از اصلی‌ترین مراکز بازدید پاریس تبدیل‌شده است و پس از لوور و برج ایفل، سومین جاذبه گردشگری پاریس است که بیشترین بازدید را دارد.
ساختمان آوانگارد، ساخت‌وساز و جنجال
این ساختمان یک معماری قرن بیستم است که با پله‌های برقی خارجی ولوله‌های رنگی عظیم آن قابل‌تشخیص است. ساخت این ساختمان-موزه بر اساس یک مفهوم جدید است که شامل رد سازه “باربر” در خارج از ساختمان به‌منظور آزاد نگه‌داشتن فضای داخلی ساختمان کاملاً آزاد و قابل تنظیم بر اساس سطح است.
در 15 ژوئیه 1971، هیئت‌داوران مسابقه بین‌المللی معماری به ریاست ژان پرووه، تصمیم گرفت از میان 681 پروژه ارائه‌شده، پروژه معماران رنزو پیانو ، ریچارد راجرز و جیانفرانکو فرانچینی را انتخاب کند. در 2 فوریه 1977 به روی عموم باز شد.
معماری مرکز پمپیدو البته بسیار بحث‌برانگیز است: لوله‌ها، راه‌پله‌های برقی، راهروهای فلزی، هر چیزی که در معماری سنتی از دید عموم پنهان می‌کردند، ظاهراً در اینجا برای دیدن همه نشان داده‌شده است. این مرکز بانام مستعار “بانوی لوله‌کشی ما” یا “پمپیدولیوم” شناخته‌شده است. آن را به‌عنوان یک «آلمان هنری»، «کارخانه گاز»، «پالایشگاه نفت»، «چاپ فرهنگی» یا «زگیل آوانگارد» مورد تمسخر قرار می‌دهند. به‌عنوان یک تسهیلات گران‌قیمت که در سال افتتاح آن صدوبیست میلیون فرانک، یعنی یک‌هفتم بودجه فرهنگ فرانسه را جذب می‌کند، انگ می‌خورد. اما این مرکز و معماری بحث‌برانگیز آن نیز یک موفقیت عمومی بزرگ بود.
کاربری موزه ژرژ پمپیدو
موزه پمپیدو که مرکز ملی هنر و فرهنگ ژرژ پمپیدو (CNAC) نیز نامیده می‌شود، به نمایش هنر مدرن و معاصر اختصاص دارد که در آن هنرهای پلاستیکی در کنار فعالیت‌های فرهنگی مثل کتاب‌خوانی، طراحی، موسیقی، هنرهای نمایشی، فعالیت برای مخاطبان جوان و کاربری‌هایی مثل سینما یافت می‌شود.
این مرکز که موزه ملی هنر مدرن است یک مرجع جهانی برای مجموعه‌های هنری قرن بیستم و بیست و یکم است. آثار هنرمندان بزرگ به‌صورت تفکیک زمانی در دو حوزه نمایش داده می‌شوند: دوره مدرن (از 1905 تا 1960) نمایش آثار هنرمندانی مثل ماتیس ، پیکاسو ، دوبوفه و… و دوره معاصر( از 1960 تا امروز) برای نمایش آثار هنرمندانی مثل اندی وارهول، نیکی دو سنت فاله، آنیش کاپور و… علاوه بر این مجموعه‌های دائمی، نمایشگاه‌هایی باشهرت بین‌المللی در تمام طول سال در طبقه آخر برگزار می‌شود. جایی که منظره پانوراما خیره‌کننده‌ای از مرکز پاریس به نمایش می‌گذارد. می‌توان تمام‌روزها را به بازدید از نمایشگاه‌های دائمی و نمایشگاه‌های موقت متعدد، صرف غذا در رستوران ژرژ، یادگیری در کتابخانه اطلاعات عمومی و قدم زدن در فروشگاه سپری کرد. در پای ساختمان اصلی، در میدان بیرونی (میدان روبروی ورودی اصلی)، استودیو برانکوزی مجموعه‌ای بی‌نظیر از آثار این هنرمند بزرگ در تاریخ مجسمه‌سازی مدرن را ارائه می‌کند.
آنچه در مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس باید ببینید
مرکز ملی هنر و فرهنگ پمپیدو نه‌تنها برای نمایشگاه‌هایش محبوب است بلکه سینما، سالن کنسرت، تئاتر، کتابخانه، و همچنین موزه هنرهای مدرن، مرکز طراحی صنعتی و موسسه مطالعات و هماهنگی آکوستیک و موسیقی در آن وجود دارد.
در محوطه بزرگ روبروی مجموعه، فعالیت‌ها شبانه‌روزی است. هنرمندان خیابانی، میمک‌ها، نوازندگان، هنرمندان و رهگذران ساده در اینجا جمع می‌شوند تا یک اجرای جالب ارائه دهند و تماشا کنند. تماشاگران این فعالیت‌ها معمولاً کف زمین می‌نشینند.
موزه هنرهای مدرن
موزه ملی هنر مدرن شامل مجموعه‌ای از 60000 نمایشگاه در مضامین جنبش‌های هنری مانند نقاشی، طراحی، معماری، عکاسی، تدوین و ویدئو و مدیا است. نمایشگاه‌های دائمی و موقت در اینجا ارائه می‌شود.
علاوه بر آن، این موزه شامل آثار هنرمندان معاصر، نقاشی‌هایی از نقاشان مشهور قرن بیستم مانند کاندینسکی، مودیلیانی، ماتیس و پیکاسو است.
کتابخانه اطلاعات عمومی
این کتابخانه سه طبقه از مرکز پمپیدو را اشغال کرده و مجموعه وسیعی از ادبیات هنری، آموزشی و فنی را در خود جای‌داده است. علاوه بر مطالب چاپی، فایل‌های صوتی و تصویری را می‌توانید در اینجا بیابید. ورود به کتابخانه رایگان است.
نمایشگاه‌ها
نمای خارجی مرکز پمپیدو به‌طور هماهنگ با تأسیسات در معرض دید ترکیب‌شده است. ترکیبات مختلف ساخته‌شده از شیشه، چوب، پلاستیک، پارچه و مواد دیگر را می‌توان در نمایشگاه‌ها یافت. در اینجا می‌توانید لباس‌های پراکنده یا بنرهای غول‌پیکر چندرنگی که اعضای بدن انسان را به تصویر می‌کشند، برخورد کنید. نمایشگاه‌ها اغلب تغییر می‌کنند و موقت هستند و هرگز نمی‌دانید که موزه قرار است دفعه بعد چه مجموعه شگفت‌انگیزی را به شما نشان دهد.
بوتیک‌های طراح
بوتیک‌های طراح مانند کتاب‌فروشی‌های هنری پرینتمپس و فلاماریون در قلمرو موزه قرار دارند که می‌توانید کالاهای هنری، سوغاتی‌های مختلف، کتاب‌های مربوط به هنر معاصر و بسیاری موارد دیگر را خریداری کنید.
کارگاه‌های هنری برای کودکان
کلاس‌های مختلفی در مرکز ژرژ پمپیدو برگزار می‌شود، در اینجا صنعتگران باتجربه به کودکان نقاشی و قالب‌سازی را آموزش می‌دهند.
فواره استراوینسکی
بین مرکز پمپیدو و کلیسای سنت مری، می‌توانید مکان ایگور استراوینسکی را پیدا کنید. به‌منظور زیباسازی میدان، در سال 1983 یک معمار سوئیسی، ژان تینگولی، حوضی را ایجاد و توسعه داد که بر روی سطح آن 16 مجسمه متحرک قرار داد. فیگورهای زنده با موسیقی استراوینسکی روی آب حرکت می‌کنند. این دست سازه غیرعادی که نام فواره استراوینسکی را یدک می‌کشد و پاریسی‌ها و گردشگران آن را دوست دارند، به بخشی از مرکز هنری ژوژ پمپیدو تبدیل‌شده است.
پروژه، گذشته و آینده موزه ژرژ پمپیدو
در پایان سال 1997، پس از جشن بیستمین سالگرد تأسیس، این مرکز درهای خود را به روی بازدیدکنندگانش به‌منظور بازسازی کامل بست. این پروژه بیست‌وهفت ماه به طول انجامید و هزینه‌ای نزدیک به 576 میلیون فرانک (88 میلیون یورو) به مبلغ 482 میلیون توسط دولت داشت. به رهبری رنزو پیانو، مساحت کل را 8000 مترمربع افزایش داد و سطوح و حجم‌ها را دوباره پیکربندی کرد. به‌محض بازگشایی در 1 ژانویه 2000، با 80000 بازدیدکننده در آخر هفته اول موفقیت بزرگی بود. بازدیدکنندگان خدمات جدید، سازمان‌دهی جدید اتاق‌ها و اتاق‌های بزرگ‌تر را مشاهده کردند. بیست‌ویک سال پس از اولین بازسازی، بازسازی دوم که منجر به تعطیلی کامل تأسیسات می‌شود برای یک دوره سه‌ساله بین سال‌های 2023 و 2027 برنامه‌ریزی‌شده است.
مرکز پمپیدو: یک موزه چند رشته‌ای
مرکز پمپیدو چند رشته‌ای است. دارای 120000 اثر در زمینه‌های زیر می‌باشد
- معماری
- هنرهای گرافیک
- کتابخانه
- سینما
- نقشه‌های طراحی
- مبلمان
- مالتی مدیا
- موسیقی
- رنگ‌آمیزی
- عکاسی
- مجسمه‌سازی
- هنرهای نمایشی
- شهرسازی
موزه پمپیدو که به قرن 20 و 21 اختصاص دارد
این بزرگ‌ترین نمایشگاه هنر مدرن و معاصر در اروپا است که به هنرهای مختلف با سبک‌هایی که در زیر به آن اشاره می‌شود اختصاص دارد:
- فوویسم
- کوبیسم
- مدرنیسم
- اکسپرسیونیسم
- آینده‌پژوهی
- دادائیسم
- سورئالیسم
- انتزاع
- جنبش
- معاصر
این شاهکارها به امانت از سرتاسر جهان برای به نمایش گذاشته شدن به پاریس برده شده‌اند که عموم مردم را به سفری برای بازدید از آثار برخی از برجسته‌ترین هنرمندان قرن 20 و 21 دعوت می‌کند.
جاهای دیدنی تهران + تفریحات، آدرس و توضیحات
جاهای دیدنی درگز، سفر به دل تاریخ و طبیعت خراسان
