آشنایی با جاده گریت اوشن استرالیا، معروف ترین جاده ساحلی جهان 

آشنایی با جاده گریت اوشن استرالیا، معروف ترین جاده ساحلی جهان

در این مقاله از وب سایت مجله گردشگری تاپ تراول درباره  جاده گریت اوشن استرالیا ، سخن خواهیم گفت.

کشور همسود استرالیا، کشوری است توسعه یافته در نیمکره جنوبی. این کشور با ۷٬۶۸۶٬۸۵۰ کیلومتر مربع وسعت، ششمین کشور پهناور دنیا است. استرالیا یکی از قلمروهای همسود است و در سال ۱۹۰۱ از بریتانیای کبیر استقلال یافته‌است. پایتخت استرالیا شهر کانبرا است، شهری که در آن مجلس کشور و خانه فرماندار کل قرار دارد. او به صورت تشریفاتی و به نمایندگی ملکه الیزابت دوم ریاست دولت را در استرالیا به عهده دارد. در عمل نخست وزیر منتخب در کنار دولت و مجلس اداره کشور را در دست دارند. استرالیا از نظر مساحت دومین کشور پهناور عضو مجموعه اتحادیه کشورهای همسود است.

جاده گریت اوشن استرالیا

جاذبه‌های تماشایی بسیاری همچون طاق لندن و 12 حواریون در مسیر «جاده‌ی گریت اوشن» قرار دارد که از جاده‌های ساحلی معروف و دیدنی دنیا به شمار می‎رود و در استرالیا واقع شده است.

جاده‌ی «گرِیت اوشن» (Great Ocean Road) یا همان «جاده‌ بزرگ اقیانوسی» از منطقه‌ی «تورکی» (Torquay) در ملبورن شروع می‌شود و 243 کیلومتر تا شهر «آلنزفورد» (Allansford) ادامه پیدا می‌کند و به «ساحل شیپرِک» (Shipwreck Coast) نیز راه دارد که بیش از 600 کشتی تا به حال در آن غرق شده‌اند! مسیر تماشایی گریت اوشن بین سال‌های 1919 تا 1932 و توسط سربازانی ساخته شده است که از جنگ جهانی اول برمی‌گشتند و بزرگ‌ترین یادبود جنگی دنیا به شمار می‌رود. در طول این جاده، لوح‌هایی وجود دارد که داستان هر کدام از این افراد را بازگو می‌کند. درواقع علت تحسین این سربازها این است که علاوه بر دوام آوردن و زنده ماندن در جنگ، توانستند این جاده را در شرایطی سخت و بدون تجهیزات پیشرفته ایجاد کنند.

مناطق دیدنی و فعالیت‌های متنوعی برای انجام دادن در مسیر جاده‌ی بزرگ اقیانوسی وجود دارد که با توجه به سلیقه‌تان می‌توانید در بخش‌های مورد نظر توقف داشته باشید. همانطور که گفتیم، ماجراجویی شما از منطقه‌ی تورکی آغاز می‌شود که از شهرهای مورد علاقه‌ی موج سواران به حساب می‎آید. همچنین در مسیر می‌توانید سری به «ساحل بِلز» (Bells Beach) و «پارک ملی بزرگ آتوِی» (Great Otway National Park) بزنید که دریاچه، جنگل و آبشارهای زیبایی را دربرمی‌گیرد. اگر می‌خواهید از تمام جاذبه‌های گردشگری مسیر دیدن کنید، باید توقف‌های متعددی در راه داشته باشید. برای مثال، کنار «طاق یادبود» (Memorial Arch) بایستید تا اطلاعات بیشتری درمورد این بنا و اهمیت جاده‌ی گریت اوشن به دست بیاورید.

شهر ساحلی «لورن» (Lorne)، همان جایی است که بوته‌زارها با ساحل تلاقی می‌کنند و «فالز فستیوال» (Falls Festival) نیز در این شهر برگزار می‌شود. همچنین 10 آبشار در 10 کیلومتری این ناحیه واقع شده‌اند و سفری لذت‌بخش را برای مسافران به وجود خواهند آورد. برای رفتن به «خلیج آپولو» (Apollo Bay) از این نقطه، تقریباً 45 دقیقه بدون توقف فاصله است. اما احتمالاً در مسیر، توقفی در شهر کوچک «وای ریور» (Wye River) نیز خواهید داشت که می‌توانید به چشم‌انداز بی‌نظیری از اقیانوس دسترسی داشته باشید. همچنین نهنگ‌ها از ماه می تا سپتامبر در این ناحیه از گریت اوشن، به ساحل نزدیک‌تر می‌شوند و می‌توانید آن‌ها را از فاصله‌ای مناسب تماشا کنید. «آبشار تریپلت» (Triplet Falls) نیز جزو مکان‌های پرطرفداری است که باید از ساحل دورتر شوید و به سمت جنگل حرکت کنید تا به آن برسید.

بعد از بازدید از خلیج آپولو، توقفی کوتاه در شهر «کنِت ریور» (Kennett River) داشته باشید و از حیواناتی همچون کوالا، شاه ‌طوطی استرالیایی و طوطی رزیلای قرمز از نزدیک دیدن کنید. معمولاً پیدا کردن کوالاها در طبیعت، کار آسانی نیست؛ اما در این بخش می‌توانید آن‌ها را در حال خوابیدن در بالای درخت تماشا کنید. جاده‌ی گریت اوشن، جاذبه‌های دیگری نیز دارد که در ادامه می‌توانید درمورد اصلی‌ترینِ آن‌ها به صورت جداگانه اطلاعات بیشتری به دست بیاورید.

دوازده حواریون

توده سنگ‌های «12 حواریون» (Twelve Apostles) در ناحیه‌ای از جاده‌ی بزرگ اقیانوسی به نام «پارک ملی دریایی 12 حواریون» (Twelve Apostles Marine National Park) قرار دارند که حدود 20 میلیون سال پیش بر اثر فرسایش صخره‌های بزرگ این منطقه به وجود آمده‌اند. ارتفاع این توده سنگ‌ها به 45 متر می‌رسد و قسمت‌های بالایی آن‌ها محکم‌تر است. اما بخش‌های پایینی آن راحت‌تر بر اثر فشار موج و باد فرسایش پیدا می‌کنند و همین موضوع باعث ایجاد طاق‌ها یا توده سنگ‌های دیگر می‌شود. متأسفانه فقط 8 مورد از آن‌ها باقی مانده و بهتر است هنگام طلوع یا غروب خورشید به این منطقه بیایید تا منظره‌ی شگفت‌انگیزی که نور خورشید در پس زمینه‌ی این سنگ‌ها ایجاد می‌کند را از دست ندهید.

 پله های گیبسون

کمی پایین‌تر از «مرکز بازدیدکنندگان» (Visitor’s Centre)، با «پله‌های گیبسون» (Gibson Steps) روبرو می‌شوید که شما را به ساحل می‌رسانند. از این ناحیه به زاویه‌ی بهتری از صخره‌های برآمده‌ی 12 حواریون دسترسی خواهید داشت و حتی می‌توانید آن‌ها را لمس کنید و ببینید که چگونه موج‌های اقیانوس، سنگ‌هایی با این عظمت را تغییر شکل می‌دهند. منظره‌ی روبرو به قدری زیبا است که احتمالاً دلتان نمی‌آید آنجا را ترک کنید. اما پیشنهاد می‌کنیم راهتان را ادامه دهید تا قبل از تاریکی، به جاذبه‌های دیگر هم برسید.

 گلوگاه لوخ آرد

«گلوگاه لوخ آرد» (Loch Ard Gorge)، نامش را از کشتی تندروی لوخ آرد می‌گیرد که نزدیک این ناحیه به گل نشست و فقط 2 بازمانده به نام «تام» و «ایوا» داشت. در سال 2009، طاق «آیلند آرچ وِی» (Island Archway) که در اطراف این منطقه واقع شده بود، فرو ریخت و فقط 2 ستون آن باقی ماند که نام آن‌ها را تام و ایوا گذاشته‌اند و کاملاً با خصلت بازمانده بودن مسافران کشتی هماهنگی دارد.

 طاق لندن

«پل لندن» (London Bridge)، از دیگر بخش‌های دیدنی این جاده به حساب می‌آید و به دلیل شباهت آن با هم‌نامش در لندن، این اسم را برایش انتخاب کرده بودند. داستان از این قرار است که طاق نزدیک به ساحل این پل به طور ناگهانی در سال 1990 فرو ریخت و به همین دلیل، امروزه با نام «طاق لندن» (London Arch) شناخته می‌شود. هنگام فرو ریختن طاق، 2 گردشگر در بخش دورتر این پل گیر افتادند و 3 ساعت همانجا ماندند تا هلیکوپتر برای نجات آن‌ها برسد!

گروتو

عده‌ای معتقدند که «گروتو» (The Grotto)، جذاب‌ترین بخش جاده‌ی گریت اوشن به شمار می‎رود. گروتو اساساً یک گودال است که اگر از پله‌های صخره پایین بروید، می‌توانید از طریق این گودال به دورنمای اقیانوس دسترسی داشته باشید. کمی جلوتر از این منطقه، «بِی آف مارتیرز» (Bay of Martyrs) و «بی آف آیلندز» (Bay of Islands) قرار دارد و با بازدید از آن‌ها می‌توانید ماجراجویی‌تان را به پایان برسانید.

توصیه هایی برای بازدید از جاده گریت اوشن

برای بازدید از مناطق دیدنی این جاده، هم می‌توانید از غرب به شرق و هم شرق به غرب حرکت کنید. اما معمولاً گردشگران، مبدأ حرکتشان را از سمت تورکی انتخاب می‌کنند تا برای غروب آفتاب و چشم‌انداز خیره‌کننده‌ی آن، به بخش 12 حواریون برسند. علاوه بر آن اگر بودجه‌ی کافی دارید، شاید بهتر باشد هلیکوپتر سواری بر فراز این جاده را نیز تجربه کنید و خاطره‌ای فراموش نشدنی برای خود به جای بگذارید. همچنین می‌توان گفت که بهار، بهترین فصل برای بازدید از این ناحیه است؛ زیرا آبشارها و جنگل‌ها به اوج زیبایی خود می‌رسند. اما معمولاً تابستان، فصل توریستی آن به حساب می‌آید و قیمت‌های فعالیت‌های آبی و اتاق‌های هتل افزایش پیدا می‌کند.

علاوه بر آن می‎توانید برای بازدید از این جاده، عضو تورهای یک روزه یا چند روزه شوید. اما اگر موقعیتش را دارید، گزینه‌ی بهتر این است که با اتومبیل خودتان برای سفر برنامه‌ریزی کنید تا هر مدت زمانی را که می‌خواهید به بخش‌های مورد علاقه‌تان اختصاص دهید و از این فرصت استثنایی سرسری رد نشوید. برای استراحت و اقامت نیز می‌توانید از متل‌ها و رستوران‌هایی کمک بگیرید که در طول مسیر پراکنده شده‌اند. یادتان نرود که باک ماشین را کاملاً پر کنید تا به مشکل برنخورید.