آرامگاه خواجه غیاث‏ الدین پیر احمد خوافى ، شهر خواف | خراسان 

آرامگاه خواجه غیاث‏ الدین 

در این مطلب از وب سایت گردشگری تاپ تراول شما را با آرامگاه خواجه غیاث‏ الدین پیر احمد خوافى آشنا خواهیم کرد. در ادامه همراه ما باشید.

آرامگاه خواجه غیاث‏ الدین پیر احمد خوافى در ابتدای خیابان پیر احمد و مقابل حوزه علمیه احناف شهر خواف قرار گرفته است. «خواجه غیاث ‏الدین پیر احمد» از رجال متشخص و سیاستمداران کم‌نظیر عصر تیموریان به‌شمار می‌رفت. این آرامگاه، شامل بنایی مربع شکل می‌شود که دیوارهای آن از آجر ساخته شده است و به‌وسیله شبکه‌هایی به بیرون دید دارد. قدمت بنای فعلی این آرامگاه به دوران قاجار بازمی‌گردد. این مکان سالانه میزبان گردشگران و مسافران داخلی و خارجی است.

خواجه غیاث الدین پیراحمد خوافی فرزند خواجه اسحق بن خواجه مجد الدین بن محمد بن خواجه فضل الله خوافی از رجال صاحب نظر و مورد اعتماد عصر تیموریان است در سال 820 (هـ-ق) در پی  فوت خواجه سید فخرالدین، صدراعظم، شاهرخ بعد از مشورت با علما و مقامات خواجه پیر احمد را به مقام وزارت منصوب کرد .

وی سی سال در دربار شاهرخ کار می‏کرد در مدت وزارتش مدرسه غیاثیه‏ی خرگرد، مزار شیخ زین الدین خوافی، جماعت خانه مزار شیخ زین الدین ابوبکر تایبادی را بنا کرد، بعد از وفات شاهرخ در سال 850 (هـ-ق) به زیارت مکه رفت و در مراجعت سلطان محمد میرزا او را به وزارت منصوب کرد.

در ایام سلطنت بابر میرزا بعد از چهل سال وزارت به استقلال و خدمت بی‏دریغ به سلسله تیموری، در سال 875 (هـ-ق) مورد بی اعتنایی قرار گرفت و بعد از مدتی وفات یافت وی بعد از مرگ شاهرخ بین شاهزادگان تیموری چند صباحی میانجی‏گری کرد. گویی گردونه‏ی تاریخ مسئولیت هدایت ایام فترت تیموری را به‏ عهده خواف سپرده بود تا پیر احمد را مشیر و مشاور تیموریان بسازد. اکنون مزار وی مورد احترام مردم است.

معماری بنا آرامگاه 

آرامگاه خواجه، بنایى با پلان مربع و محدود بابعاد 5/6×5/6 متر است. ورودى مزار بر دیوار جنوب غربى و از ایوانى کم عرض با طاق خباتى مى‏گذرد.

دیوارهاى مزار از آجر و به وسیله شبکه‏هاى به بیرون دید دارد. در صحن مزار سکویى آجرى وجود داشته که تخریب شده و اکنون توده‏اى قلوه سنگ بر روى آن سکو که مقدار کمى از آن باقى مانده انباشته شده است.

بر دو سوى این سکو که ظاهراً مقبره پیر احمد بوده است دو قبر از نوع «لوح عمود» قرار گرفته و بر روى سنگ‏ها کتیبه‏اى موجود نمی‌باشد.

مجاور سکوى مقبره پیر احمد، سنگ قبر دیگرى از نوع «لوح» بر روى زمین واقع شده که متعلّق به شخصى به نام عبداللَّه خان که به حکایت متن کتیبه سنگ قبرش، امیر، صاحب سیف و قلم و نیکو کار و دانشمند بوده است، قطعه شعرى در 18 سطر بر سنگ که مزیّن به نقوش اسلیمى است حک شده و تاریخ فوت آن شخصیّت به گفته ماده تاریخش سال 1259 هجرى قمرى مى‏باشد.

قدمت بناى فعلى نسبتاً جدید و سبک معمارى آن نشان مى‏دهد که از دوران قاجاریّه باشد، اما با توجّه به بقایاى دیوار قدیمى بنا که در پشت دیوار شمالى باقى مانده است چنین به نظر مى‏رسد که قبلا بنا وسیع‏تر و دیوارهاى آن با به کارگیرى آجرها بصورت خفته راسته از نما کارى و جلوه‏اى خاص برخوردار بوده است، با توجّه به نمونه‏هاى مشابه در منطقه مى‏توان مدعى شد که بناى اولیه در اواسط نیمه دوم قرن نهم هجرى که مرگ پیر احمد در آن دروان (سا 875 هجرى) اتفاق افتاده شکل گرفته باشد.