روستای لایزنگان

در این مطلب از وب سایت گردشگری تاپ تراول شما را با روستای لایزنگان در استان فارس آشنا خواهیم کرد. در ادامه همراه ما باشید.

لایزنگان روستایی است کوهستانی که از شمال به شهرستان نی ریز، از جنوب به روستای نوایگان و قلعه بیابان، از شرق به کوهستان بخش رستاق و از شمال غرب به روستاهای شکرویه و مروارید متصل می‌باشد و در جنوب شرقی استان فارس و شرق داراب قرار دارد.

روستای لایزنگان به ماسوله زیبای جنوب مشهور است. روستای لایزنگان به طور کامل شرایط و اوضاع جوی و اقلیمی یک نقطه میان کوهی را دارا است و از نقاط سردسیر شهرستان محسوب می‌گردد. آب وهوا در این روستا در فصل زمستان بارانی وبرفی است و در فصل تابستان هوا نسبتا خنک است.مردم لایزنگان مردمی مهمان نوازند و از مهمانانی که در تابستان به انجا می آیند به خوبی پذیرایی می‌کنند.

این روستا دارای باغ های زیبا و چشمه های زلالیست که بر جاذبه های این روستا می افزاید و مورد استقبال گردشگران است. غار های متعددی همچون غار لای سنه ، غار معدن گاه (به عمق بیش از پنجاه متر و قطر دهانه نیم متر) ، غار باغ کر (به عمق بیش از پانزده متر و قطر دهانه دو متر) ، غار پیرنو (به عمق بیش از پانزده متر و قطردهانه نیم متر) ، غار پیر شیخ علی (به عمق حدود هشت متر و قطر دهانه حدود دو متر) و … در این روستا وجود دارد.

گل محمدی روستای لایزنگان

روستای لایزنگان بزرگترین تولید کننده گل محمدی در جهان می‌باشد و بالغ بر ۵۰۰۰ هکتار گلستان دیم محمدی و حدود ۵۰۰ هکتار گل محمدی آبی وجود دارد. گل محمدی تولیدی شهرستان داراب ارگانیک بوده و از نظر کیفی بسیار عالی است. وجود دشت گل محمدی در منطقه کوهستان و حوزه جغرافیائی روستاهای نوایگان و لایزنگان یکی از مهمترین عوامل جذب گردشگر به این منطقه است.
از منطقه گل‌های محمدی را به سراسر ایران به خصوص قمصر کاشان می‌برند و از آنجا گلابش را به مشهد مقدش و مکه مکرمه بر ده تا با گلاب خانهٔ خدا و حرم امام زضا (ع) را بشویند. گل‌های محمدی در مکانی به نام سرحد (سردحد) وجود دارند. این مکان شبهای بسیار سرد و روزها هوایی معتدل و نسبتاً گرم دارد. بزرگترین واحد تولید گلاب و عرقیات جنوب کشور (صنایع تقطیر ساغر) در این مکان قرار دارد. افتخار لایزنگان همین بس که تجلی گاه حق، کعبه موعود را با گلاب ناب ان معطر می‌سازند. در بهار آن گاه که با وداع یار زردپوش، مردمان دسته دسته ازباغات گل به سرای خویش بازمیگردند دختران و پسر بچه‌هایی را می‌بینی که شاخه‌های گل را دور گردن خود حایل نموده و هلهله کنان وبا سرور و نغمه شادی و زمزمه ترانه‌های محلی به سوی خانه سرازیر می‌شوند.