روستای سر آقاسید ، چهارمحال و بختیاری | Sar Agha Seyed 

روستای سر آقاسید

روستای سر آقاسید در شهرکرد و در چهارمحال بختیاری در ارتفاع 2500 متری قرار گرفته است .ساخت این روستای زیبا به صورت پلکانی است و از نظر ساخت شبیه روستای ماسوله در شمال کشور است .از آنجا که این روستا موقعیت کوهستانی دارد آب و هوای سردی در آن جا غالب است .هر ساله  تعداد زیادی از گردشگران داخلی و خارجی از این روستای زیبا دیدن می کنند. در ادامه همراه مجله تاپ تراول باشید تا با روستای سر آقاسید بیشتر آشنا شوید.

ساختار این روستا به صورت پلکانی و بَرآفتو (به زبان محلی یعنی روبه آفتاب) است تا در فصل سرما از گرمای خورشید نهایت استفاده برده شود و این پلکان‌ها خود روایتگر داستان‌هایی از اهالی هر خانه دارد. این ساختار پلکانی علاوه بر زیبایی خاصی که به این روستا داده و مانند حیاطی است برای هرخانه و سقف خانه پایین دستی به حساب می‌آید به مردم کمک می کند تا از فضای آن برای خشک کردن علوفه و سبزیجات، مکانی برای پختن نان و تهیه صنایع دستی استفاده کنند.

معماری روستای سرآقاسید

همانگونه که گفتیم، روستای سرآقاسید نمونه ای از معماری پلکانی در منطقه زاگرس مرکزی است و  لقب ماسوله زاگرس را یدک می کشد. خانه های این روستا به صورت فشرده و پلکانی با اتاق های کوچک و تو در تو شکل گرفته اند و در ساخت آنها خشت خام و چوب به کار رفته است. دیوارهای پهن و درهای کوچک چوبی و نبود پنجره از ویژگی های خانه های این روستا به شمار می روند که توجه مسافران را به خود جلب می کنند.

خانه ها دارای دو بخش مجزا برای سکونت اهالیِ خانه و نگهداری دام و طیور و انبار هستند. در قسمت مسکونی خانه نیز دو بخش وجود دارد: اتاقی به نام لامردان که اتراقگاه مهمان و مردان خانواده است و دیگری اتاقی که به سکونت اعضای خانواده اختصاص دارد.

در این روستا هم مانند آنچه که در سایر روستاهای پلکانی دیده می شود، پشت بام منزل پایینی به منزله حیاط خانه بالایی و محل گذر ساکنان روستاست. بد نیست بدانید که با معماری پلکانی در مصالح و زمین صرفه جویی می شود و در اینجا اتصال زنجیره وار خانه ها باعث ایجاد پیوستگی خاصی در میان خانه های روستا و تمایز آن با سایر اجتماعات بختیاری شده است.

در این روستا زندگی به‌صورت کاملا طبیعی در جریان است. این روستا تنها دارای برق است که آن هم با افتادن اولین برف قطع می‌شود. اهالی روستا از آتش برای پخت و پز و سایر احتیاجات خود استفاده می‌کنند و آتش اجاق خانه‌ها روشن است. در این روستا زنان و مردان در کنار هم کارهای سختی را برای گذران روز انجام می‌دهند. زنان این روستا پشته‌هایی از سوخت را برای اجاق‌ها حمل می‌کنند و به روستا می‌آورند و کارهای سختی را انجام می‌دهند که شاید مردان شهر هرگز از عهده انجام آن‌ها برنیایند.

پیشینه ی روستا

اهالی روستای سر آقا سید معتقد هستند که بیشتر از 600 سال پیش سیدی به نام سید آقا عیسی در این روستا زندگی می کرده است.وی از اولین افرادی بوده که با خویشاوندانش در این روستا زندگی می کرد.در مرکز اسناد ملی ایران شجره نامه ای وجود دارد که نشان می دهد سید آقا عیسی از نوادگان امام موسی کاظم است .به همین دلیل مردم این روستا اعتقاد دارند که آقا سید عیسی از نظر مذهبی در جایگاه والایی قرار داشته است .قبر ایشان در قسمت پایینی روستا در امامزاده قرار دارد و به دلیل وجود روستا در بالای امامزاده ،این روستا به روستای سر آقا سید مشهور شد .

جاذبه های روستا

حوضچه های نمک

چشمه نمک یا حوضچه های نمک از دیدنی های جالب توجه روستای سرآقاسید به شمار می روند.  این چشمه در ۲۰ کیلومتری روستا واقع شده است و یکی از مکان ها کسب و کار برای روستاییان محسوب می شود. حوضچه هایی در حوالی این چشمه ساخته شده است که آب چشمه به آنها می ریزد. زنان روستا به سراغ این حوضچه ها می آیند و از آنها نمک برداشت می کنند. در بازدید از این حوضچه ها، با یک تیر دو نشان می زنید؛ هم فرصت هم صحبتی با زنان روستا را دارید و هم از تماشای جلوه ای که این حوضچه ها به وجود آورده اند، لذت می برید.

بارگاه امام زاده سر آقا سید

یکی از دیدنی های اصلی روستا، بارگاه سید آقا عیسی است که به نوعی هسته روستا به شمار می رود و نام روستا نیز از آن آمده است. نسب این امامزاده با پنج واسطه به امام هفتم (ع) می رسد و به سید صوفی و امامزاده سرآقاسید نیز شهرت دارد..

بسیاری بارگاه امامزاده سید آقا عیسی را هسته اصلی این روستا می دانند. با وجود آنکه هنوز تاریخ دقیقی از قدمت سرآقاسید در دست نیست اما شجره امامزاده به بیش از 600 سال پیش باز می گردد و این نشان از قدمت بسیار بالای روستا دارد.

 بهترین زمان برای سفر به روستای سر آقا سید

از آن جا که روستای سر آقا سید در موقعیت کوهستانی و دارای آب و هوای سرد است ،بهترین زمان برای سفر به این روستا فصل بهار و تابستان است .آب و هوای این منطقه در فصل بهار بسیار خنک و در فصل تابستان بسیار مطبوع و دلنشین است.فقط در 6 ماه اول سال یعنی بهار و تابستان قابل دسترسی است و ساکنان آن ماه های سرد سال را پشت حصاری از برف در روستا می گذرانند .سرما در فصل زمستان و پاییز در آن جا بسیار سخت و طاقت فرسا است .بارش های زود هنگام برف و باران ،جاده های خاکی این روستا را از بین می برد حتی ساکنان محلی از رفتن به روستاهای دیگر خودداری می کنند.