دیدنی های کنگاور
شهر کنگاور از استان کرمانشاه شهری است که قدمت آن به دوره ساسانیان می رسد در نتیجه یکی از شهرهای قدیمی ایران به شمار می رود. بعد از شکست ایران از اعراب، عرب ها نام کنگاور را قصرالصوص نامیدند. کنگاور به دلیل فاصله کمی که تا معبد باستانی آناهیتا دارد، همواره در طول تاریخ از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است. شهر کنگاور تا زمان ساسانیان شهری کاملا آباد بود، اما پس از حمله عرب ها ویران شد. در حال حاضر نیز آثار خرابی در قلعه سنگی معبد آناهیتا در محله گچ کن این شهر به چشم می خورد.شهرستان کنگاور از شمال به اسدآباد همدان، از جنوب به نهاوند، از مغرب به صحنه و هرسین و از مشرق به تویسرکان محدود می شود که همگی از جمله شهرهای استان کرمانشاه هستند. در ادامه همراه تاپ تراول باشید تا با دیدنی های کنگاور بیشتر آشنا شوید.
معبد آناهیتا
معبد آناهیتا بر روی تپه طبیعی با حداکثر ارتفاع ۳۲ متر نسبت به سطح زمین های اطراف ساخته شده است. این معبد دارای ۲۲۰ متر درازا و ۲۱۰ متر پهنا و ضخامت دیوار محیطی آن به ۵ / ۱۸۸ متر می رسد. فراز این اثر تاریخی ردیفی از ستون های سنگی بر پا بوده که بلندای هر ستون ۵۴ / ۲ متر است. ورودی بنای معبد آناهیتا به وسیله پلکان دو طرفه در جبهه جنوبی تعبیه شده و در جبهه شمال خاوری پلکان یک طرفه راه دسترسی به این مکان را ممکن ساخته است. در چهار طرف معبد آناهیتا دالان هایی تعبیه شده که در کف این آن ها جوی های آب به صورت رفت و برگشت آب را به وسط معبد هدایت می کرده است.در دو طرف بالای معبد آناهیتا سر چهار گاو در هر طرف به صورت رو به روی یکدیگر قرار دارد که در زمان آبگیری این معبد عکس سر گاو ها روی آب نقش می بسته است. معبد آناهیتا در کنگاور مشهورترین معبد منسوب به آناهیتا در ایران است.
گودین تپه
گودین تپه استقراری پیش از تاریخ در غرب ایران در شهر کنگاور، در استان کرمانشاه می باشد. این مکان در سال 1961 کشف و در 1965 و دهه 70 میلادی توسط یک هیات تحقیقاتی آمریکایی به ریاست کایلر یانگ مورد کاوش قرار گرفت. در گودین تپه ۷ دوره تاریخی مشخص شده که از هزاره ششم پیش از میلاد تا دوره مادها طبقه بندی شده است. این سایت باستانی در ساحل جنوبی شاخه شمال شرقی رودخانه گاماسیاب، در شمال دره کنگاور، کنار شمالی روستای گودین قرار دارد.
سراب فش کنگاور
سراب فش یکی از جاذبههای طبیعی استان کرمانشاه است که در ۱۷ کیلومتری شمالغرب کنگاور در دهستان فش قرار دارد. این سراب در سال ۸۲ بهعنوان یک اثر گردشگری ملی به ثبت رسیده و ارتفاع آن از سطح دریا یکهزار و ۶۴۵ متر است.این سراب از چشمههای متعددی که از رشته کوههای زاگرس تغذیه میشوند تشکیل شده است. آب کشاورزی کل روستا از این سراب تامین میشود . ویسار و بایجان از مهمترین رودهایی هستند که از سراب فش سرچشمه میگیرند.
مسجد جامع کنگاور
مسجد جامع کنگاور در محله پشت قلعه کنگاور واقع است. بنای شبستان قدیمی که از شبستان فعلی کوچکتر بوده، مستطیل شکل بوده و ۱۸ فیلپای چهارگوش به ابعاد هر ضلع ۱ متر در سه ردیف شش عددی در میان آن بوده است. برروی فیلپاها و اضلاع جانبی، طاقهای جناغی و سپس بر روی آنها، طاق های قوسی دو پوسته زده بودهاند.
حمام توکل کنگاور
حمام تاریخی “کهنه” که در میان مردم کنگاور به حمام “توکل” معروف است، در بین حمامهای تاریخی این شهر قدیمیترین محسوب شده و در ضلع غربی معبد آناهیتا و در ضلع جنوبی راسته پالاندوزها در محله گرگون کنگاور قرار دارد.این حمام دارای سربینهای هشت ضلعی و با قطرهای ۵۸۵ × ۵۷۵ سانتیمتر است. در هر ضلع صفحهای ساخته شده که رختکن حمام است.وسط صفحه شرقی در ورودی به سربینه و در وسط صفحه شمال شرقی راهرو ورودی به حمام گرم است که در آنجا لبه حوض را با سنگ تراشیده شده بالا آوردهاند.
پل کوچه
این پل در هفت کیلومتری شرق کنگاور در مسیر جاده کنگاور – تویسرکان در روستای کوچه (دهستان گودین) واقع شده است. تاریخ ساخت آن را به دوره سلطنت شاه عباس صفوی نسبت می دهند . نوع مصالح بکار رفته در این پل آجر ، سنگ و ملات گچ نیم کوب بوده و لاشه سنگ ، قلوه سنگ و در پایه ها دارای آجر هایی به ابعاد ۵×۲۱×۲۱ سانتی متر می باشد. پایه ها ، بدنه و تاقها فاقد تزیینات است.پل کوچه بر روی رودخانه خرم رود در جهت شمال شرقی-جنوب غربی احداث شده است. این پل به طول۶۸/۸۰متر و عرض ۵متری می باشد که شامل شش پایه سنگی است.
امامزاده ابراهیم
امامزاده ابراهیم در شمال غرب معبد آناهیتا قرار دارد. بنای قدیمی این امامزاده در زلزله سال 1336 تخریب اما بعدها بنای بزرگتری تقریباً به همان شکل قدیمی به جای آن ساخته شد. این بنا دارای صحن مرکزی و گنبدخانه است و گنبد آن از نوع گنبدهای دو پوسته می باشد. همچنین دارای دو مناره آجری است. این در حالی است که تنها قسمت به جا مانده از بنای قدیمی امامزاده ابراهیم سردر ورودی آن است.
سراب ماران
سراب ماران به لحاظ جغرافیایی در ۱۰ کیلومتری جنوب غربی کنگاور و در ارتفاع ۱۵۳۲ متری از سطح دریا و در پای تپه های طبیعی جدا مانده از رشته کوههای زاگرس قرار گرفته است. تپه سراب ماران مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان تا دورانهای پس از اسلام است روستای سراب ماران در نزدیکی تپه ها شکل گرفته است که آثار بسیار زیادی از تمدن گذشته در دل آن پیدا شده است. سراب ماران نام خود را بر این روستا نهاده است. مار های آبی زیادی در این سراب قرار دارد که شاید نام گذاری این سراب بدان نام بی دلیل نباشد به دلیل کشف آثار ارزشمند تاریخی در حوالی این سراب در دیماه سال 1381 تصمیمات ارزشمندی برای این منطقه گرفته شد و آن را به عنوان اثری ملی به ثبت رساندند.