دشت لار ، طبیعتی زیبا در مازندران | Lar National Park 

دشت لار 

در این مطلب از وب سایت مجله گردشگری تاپ تراول شما را با دشت لار  در استان مازندران آشنا خواهیم کرد. در ادامه با ما همراه باشید.

دشت لار در کوهپایهٔ قله دماوند واقع شده که در تقسیمات کشوری بخش شمالی و شمال شرقی آن در بخش لاریجان شهرستان آمل استان مازندران و بخش جنوبی و جنوب غربی آن در لواسانات شهرستان شمیران استان تهران می‌باشد.

دشت لار از شمال به کوه‌های شهرستان نور مازندران از شرق و شمال شرق به کوه دماوند، از جنوب شرق به ایرا، شهرستان دماوند و پلور مازندران از جنوب به افجه و امامه و لواسان بزرگ و از غرب به خاتون بارگاه و گرمابدر کشیده شده‌است. عنوان دشت لار در سال ۵۴ به عنوان پارک ملی لار تبدیل شد.

وسعت لار در حدود ۷۳۵۰۰ هکتار است. از سال ۶۱ طبق مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست به عنوان منطقه حفاظت شده اداره می‌شود و از سال ۷۰ بعضی از مناطق آن برای شکار و تیراندازی ممنوع اعلام گردید. مختصات منطقه حفاظت شده لار ۵۴/۳۵ عرض شمالی و ۳۳/۵۱ طول شرقی است.

دشت لار که با زیبایی‌های بی‌نظیر خود در کوهپایه قله دماوند آرام گرفته، در استان مازندران بخش لاریجان شهرستان آمل واقع شده است. این دشت از دیرباز به سبب خوش آب و هوایی محل اردوگاه‌های پادشاهان در فصل گرما بوده است. تقریبا تمامی جانداران و گیاهان منطقه البرز مرکزی در این پارک وجود دارند. قزل‌آلای خالدار قرمز از جمله ماهیان تحت حفاظت بوده که در این منطقه یافت می‌شود.

دشت لار با گل‌های زرد و شقایق‌های بی‌شمارش و وجود چشمه سارهای فراوان همیشه جذابیت خود را حفظ کرده است.

گیاهان دشت لار و بلندی‌های دربرگیرنده آن گوناگونی چشمگیری دارد. شماری از این گیاهان خوراکی و دارویی هستند. گون و خرگوشک و آویشن (اوشم) و شنگ، لواش، سیرک (تلم)، پیازک، قارچ وحشی، کاسنی، گلپر (الرگ)، شیرین بیان، باریجه، چای کوهی، بارهنگ و والک نمونه‌هایی از گیاهان دشت لار و بلندی‌های آن است. زنبق وحشی بنفش و ارغوانی و مرغک و گل زرد، و شقایق دشت لار را در بهار رنگارنگ کرده و زیبایی آن را دو چندان می‌کنند.

گونه‌های جانوری مختلفی در این منطقه از جمله پلنگ، گرگ، روباه، عقاب طلایی، افعی البرزی، بزمجه، مارمولک، خرس قهوه‌ای، گراز، کل و به زکوهی، قوچ و میش، آهو، موش صحرایی، قورباغه، لاک پشت، واشه، شهباز،، کبک، کبک دری، خفاش وجود دارد.

وسعت لار در حدود ۷۳۵۰۰ هکتار است. از سال ۶۱ طبق مصوبه شورای عالی حفاظت محیط زیست به‌عنوان منطقه حفاظت شده اداره می‌شود و از سال ۷۰ بعضی از مناطق آن برای شکار و تیراندازی ممنوع اعلام گردید. مختصات منطقه حفاظت شده لار ۵۴٫۳۵ عرض شمالی و ۳۳٫۵۱ طول شرقی است.

کوه لار در همسایگی خاوری این دشت، بخشی از ارتفاعات البرز مرکزی است. رشته شمالی پس از تشکیل گردنه کهو (سفید آب) در شمال قریه گرمابدر از توابع رودبار قصران به دو رشته شمال غربی و جنوب شرقی منشعب می‌شود که بخش شمال غربی آن با تشکیل قلل تخت خرس و سه سنگ، در جهت غرب امتداد می‌یابد و قله عظیم دماوند را پدید می‌آورد.

بخش جنوب شرقی آن نیز پس از امتداد در دشت لار، قلل معروف هفت سران را به وجود می‌آورد. بخش جنوبی این کوه‌ها که همان خط‌الرأس اصلی است، در جنوب دشت لار امتداد دارد و پس از تشکیل قلل مهرچال، آتشکده، ریزان، سیاه چال و ماز در جهت شمال شرقی به کوه‌های خنسک و شادکوه متصل می‌شود.

رود لار پس از سدلار در پلور به هراز می‌پیوندد. بخشی از آب سد لار از راه تونل آب بر کلان به تهران فرستاده می‌شود. سد لار در مرز استان مازندران و تهران واقع است و جزو پارک ملی لار نیست و در استان مازندران قرار دارد. سد لار در سال ۱۳۳۰ مطالعات سد آغاز شد و در سال ۱۳۵۳ عملیات احداث آن شروع و در سال ۱۳۶۱ به بهره برداری رسید.

در فصل بهار پیش از ۱۵ خرداد امکان عبور با خودرو شخصی از محیط بانی وجود ندارد، (به علت فصل زاد و ولد حیوانات) لذا در صورتیکه تمایل به ورود به منطقه را دارید، باید حداقل ۲ کیلومتر را پیاده بپیمایید تا به ترتیب به اولین نقطه دسترسی به آب سد و پس از ۵ کیلومتر به رودخانه دلیچای و حدود ۱۰ کیلومتر به رودخانه سفید آب و ۲۰ کیلومتر به پست تفرجگاهی انتهای سد برسید.

توصیه بیشتر طبیعت گردان منطقه این است که به خاطر وجود جانورانی مثل مار و عقرب، شب را در چادر نمانید. می‌توانید به اقامتگاه هیئت کوهنوردی پلور بروید. برای گرفتن اطلاعات بیشتر می‌توانید با شماره تلفن این اقامتگاه: ۴-۳۲۴۲۸۰۱(۰۱۲۲) تماس بگیرید.

بهترین فصل برای بازدید

دشت لار از دیرباز منطقه‌ای برای تفرج پادشاهان در فصل‌های گرما بوده است. بهار با زیبایی‌های دل پذیرش دشت را افسون می‌کند و این افسون تا انتهای تابستان ادامه دارد. بنابراین اگر برای سفر به این دشت برنامه‌ریزی می‌کنید، این دو فصل را در اولویت قرار دهید.

مسیرهای دسترسی 

مسیر اول، از طریق منطقه لواسان بزرگ (گردنه ایرا) است. این مسیر از روستای ایرا تا پاسگاه محیط بانی قوشخانه (ورودی جنوبی پارک ملی لار) امتداد می‌یابد. روستای ایرا، به وسیله راه آسفالته، از یک سو با شهر رودهن و از یک سو با جاجرود (از مسیر سد لتیان) و از دو مسیر دیگر به شهر لواسان مرتبط است. رسیدن به روستای ایرا پس از خروج از لواسان با عبور از برگ جهان و نیکنام ده یا از مسیر جاجرود با عبور از کنار سد لتیان و گذر از نیکنامده و انشعاب از روستای کلان به سادگی میسر می‌شود.

مسیر دوم، از جاده آبعلی (تهران به سمت آمل) در داخل شهر پلور منشعب می‌شود. این مسیر از سه راهی پلور تا پست ورودی پاسگاه محیط بانی دلیچای (ورودی شرقی پارک ملی لار) امتداد یافته و دسترسی به پارک ملی لار را از طریق جاده آسفالته، ممکن می‌سازد.

راه سوم از طریق روستای گرمابدر شهرستان شمیرانات در نزدیکی فشم است که به غرب پارک ملی لار دسترسی دارد و بیشتر مورد استفاده دامداران بومی و عشایر قرار می‌گرفته است. عبور از این مسیر نیاز به اخذ مجوز از پاسگاه شکاربانی گرمابدر دارد.

علاوه بر سه مسیر یادشده یک مسیر مالرو از طریق روستای افجه لواسان کوچک به سوی پارک ملی لار موجود است که در طول مسیر از تفرجگاه دشت هویج افجه لواسان گذشته و در ادامه از راه مالرو به گردنه افجه به شم رسیده و از آنجا به دشت لار کوچک که به اصطلاح محلی به آن لار خشک یا قُلقُلک می‌گویند، می‌رسد.

سپس از آنجا بعد از عبور از رودخانه و دشت لار خشک و رشته کوه میانی به کوه کافر راه و دشت لار بزرگ که اصطلاحاً به آن مرغسر یا مرغزار گویند؛ می‌رسد. این مسیر قدیمی‌ترین راه دسترسی به لار است که دامداران افجه از دیرباز تا کنون از آن استفاده می‌کردند. فاصله افجه تا لار خشکه (لار کوچک) هشت کیلومتر و تا مرغسر (لار بزرگ) هجده کیلومتر است.